Płaskostopie podłużne to deformacja stóp polegająca na obniżeniu się łuku przyśrodkowego, co skutkuje wypłaszczeniem stóp. To schorzenie ma duży wpływ na komfort chodzenia i biegania, jak również na pozostałe części aparatu ruchowego: stawy skokowe, kolanowe, biodra, a nawet kręgosłup. Prawidłowej budowy stopa nie.
Wszyscy rodzice marzą o tym, aby ich dzieci były zdrowe, prawidłowo się rozwijały oraz w przyszłości osiągnęły sukces w życiu czy pracy zawodowej. W tym celu dokładają starań, aby zaspokoić ich potrzeby oraz zapewnić im prawidłowe dorastanie już od pierwszych dni życia. Niekiedy może jednak okazać się, że u dziecka zauważalna jest wada stóp. W takiej sytuacji lekarz lub fizjoterapeuta może zalecić noszenie specjalnego obuwia ortopedycznego. Co warto o nim wiedzieć? Buty ortopedyczne – do czego służą? Buty ortopedyczne to nic innego, jak specjalny rodzaj obuwia, którego zadaniem jest zapobieganie pogłębiania się niektórych zniekształceń oraz stwarzanie odpowiedniego podparcia dla stopy, tak aby mogła się prawidłowo rozwijać. Czy obuwie profilaktyczne i ortopedyczne jest tym samym? Nie. Różnią się one przeznaczeniem oraz funkcją, jaką mają spełniać. Obuwie profilaktyczne chroni stopę dziecka przed powstaniem dolegliwości lub deformacji oraz często polecane jest dzieciom, które narażone są na nieprawidłowy rozwój aparatu ruchu. Może też być stosowane u osób dorosłych, aby dbać o poprawne ułożenie stopy i zapobiegać rozwijaniu się wady. Często używane jest w pracy, która zmusza do ciągłego stania lub chodzenia. Natomiast obuwie ortopedyczne służy do korygowania już powstałych zmian oraz ma na celu odwrócenie zniekształceń. Jego zadaniem jest między innymi amortyzowanie szkodliwych wstrząsów oraz odciążanie nadwyrężonych struktur układu ruchu. Dzięki temu działa rozluźniająco oraz przeciwbólowo. Służy do leczenia, a nie tylko do zapobiegania, jak ma to miejsce w przypadku obuwia profilaktycznego. Rodzaje obuwia ortopedycznego Obuwie ortopedyczne dobierane jest do typu schorzenia. Nie powinno się kupować go na własną rękę bez konsultacji z lekarzem lub fizjoterapeutą, a tym bardziej korzystać z używanych butów, które wcześniej nosił ktoś inny – postępowanie takie mogłoby przynieść więcej szkód niż pożytku. Wśród najczęściej wymienianych rodzajów obuwia ortopedycznego wyróżnia się modele wyrównujące skrócenie kończyny dolnej. Buty z obcasem Thomasa stosowane są w przypadku odwracającego tyłostopia przy stopie płasko-koślawej. Ich przeciwieństwem są modele z odwróconym obcasem Thomasa, używane przy skręceniach stawu skokowego dolnego, niestabilności czy szpotawości stępu. Dostępne są także buty ortopedyczne redresyjne, których zadaniem jest korygowanie nieprawidłowego ustawienia stóp. Natomiast obuwie z ortezą stabilizuje stawy stopy. Buty ortopedyczne mogą być zalecone przez lekarza lub fizjoterapeutę przy różnego rodzaju schorzeniach i deformacjach, na przykład płaskostopiu, ostrogach piętowych, haluksach, palcach młotkowatych, stopach końsko-szpotawych czy nerwiaku Mortona. O dobraniu konkretnego modelu decyduje lekarz lub fizjoterapeuta po starannym zbadaniu pacjenta. W niektórych sytuacjach wystarczające okazuje się kupno jedynie wkładek ortopedycznych lub wykonanie indywidualnych wkładek. Ich zadaniem również jest zmniejszenie bólu stóp, kręgosłupa, bioder czy kolan oraz podnoszenie komfortu chodzenia. Stosowane są jednak w mniejszych wadach, dlatego o nich zakupie również powinien zadecydować ortopeda czy fizjoterapeuta, po wykonaniu szczegółowych badań. Buty ortopedyczne dla dziewczynki i chłopca Buty ortopedyczne dla dzieci nie różnią się wyglądem od klasycznego obuwia. Zostały jednak skonstruowane w taki sposób, aby zapewniać odpowiednie wsparcie rosnącej stopie, która narażona jest na zniekształcenia. Ważnym elementem tego rodzaju obuwia jest zakładka stabilizująca piętę, której zadaniem jest utrzymywanie jej w odpowiednim położeniu. Buty wyposażone są też w elastyczną podeszwę, zapewniającą maksymalną amortyzację, która jednocześnie pozwala na swobodne ruchy stopy. Dodatkowe usztywnienia w okolicy kostki, stabilizują nogę, zmuszając ją do utrzymania odpowiedniej postawy ciała – niektóre modele wyposażone są w kołnierz wypełniony miękką pianką, która przylega do kostki, ale nie powoduje ucisku, ani otarć. Buciki takie powinny gwarantować wystarczającą przestrzeń w przedniej części stopy, tak aby dziecko mogło swobodnie poruszać palcami – pożądane są szerokie i wysokie noski. Najczęściej zapinane są na rzepy, co umożliwia idealne dopasowanie modelu do tęgości stopy dziecka. Buty ortopedyczne dla dziewczynki i chłopca mimo specjalnej konstrukcji gwarantują komfort użytkownikom oraz dostępne są w atrakcyjnych wzorach i kolorach – czego przykładem są modele w naszej kolekcji. Wkładki ortopedyczne. Scholl wkładki Odour Control - przeciwpotne, do przycinania. 32,00 zł. Scholl Fuss wkładka wspomagająca przy płaskostopu poprzecznym. 2,00 zł. Scholl Metaflex wkładka na płaskostopie poprzeczne. 29,00 zł. Scholl Senk wkładka przeciwko płaskostopiu podłużnemu i poprzecznemu. 10,00 zł. U dzieci w wieku szkolnym stopy i kończyny dolne zyskują ustawienie coraz bardziej typowe dla osoby dorosłej: Łuki podłużne stóp w warunkach obciążenia masą ciała są dobrze wysklepione (co można sprawdzić w badaniu podoskopowym), Z przedszkolnej fizjologicznej koślawości pięt (np. 15 stopni), pięty powinny stopniowo „prostować się”, uzyskując ostatecznie ok. 5 stopni koślawości – jak u osób dorosłych. Ta minimalna wartość koślawości jest warunkiem istnienia naturalnej pronacji, niezbędnej dla zachowania prawidłowej funkcji stopy. Pięta nie musi być więc idealnie pionowo ustawiona w stosunku do podłoża. Udaje się poprowadzić coraz bardziej prostą linię łączącą głowę kości udowej, kolano, staw skokowy oraz drugi palec stopy. U dzieci z genetycznie uwarunkowaną nadmierną wiotkością więzadłową, stopy mogą pozostawać płasko-koślawe pomimo ukończenia 7-8 roku życia. Słabe mięśnie stóp, przykurcz mięśni łydki, czy patologie stawu biodrowego również mogą powodować opóźnienie lub brak wyrośnięcia z przedszkolnej koślawości. Terapia płaskostopia lub jego skutków powinna skupiać się na jego głównej przyczynie (likwidacja dysbalansu napięć mięśniowych, wzmacnianie mięśni stóp… itd.). Częstym pytaniem zadawanym przez rodziców w trakcie terapii jest: – Czy wkładki ortopedyczne są potrzebne? – Jakie buty powinno nosić moje dziecko? Wady stóp a zużycie obuwia Nierównomierny rozkład obciążeń wywierany przez stopy na podeszwę obuwia bez wątpienia przyspiesza jego zużywanie, tj. wytarcie podeszwy pod przyśrodkową lub boczną stroną pięty. Obserwuje się także rotacyjne wygięcie podeszwy i powstawanie wygnieceń w podeszwie we wnętrzu buta pod głowami kości śródstopia. Dodatkowo, zmieniony kształt stopy prowadzi do odkształcenia cholewki buta i deformacji zapiętka. Zniekształcone obuwie niekorzystnie wpływa na wady stóp Noszenie zdeformowanego obuwia jeszcze bardziej pogłębia wadliwe ustawienie stóp i kończyn dolnych – np. wytarcie/wygniecenie podeszwy pod przyśrodkową krawedzią pięty będzie jeszcze mocniej pochylać piętę do środka i zwiększać siły koślawiące działające na kolano. podeszwa powinna być odporna na ścieranie i wygniatanie, zwłaszcza w okolicach pięty, gdy dziecko ma nadwagę i/lub cierpi z powodu dolegliwości bólowych stóp, podeszwa powinna dodatkowo stawiać opór w trakcie jej rotacji wzdłuż osi długiej (chwytając podeszwę za „piętę” i „śródstopie” podeszwa nie może dać się zbyt łatwo wykręcić), jeśli nie ma wyraźnych wskazań (brak bólu, masa ciała w normie) obuwie nie powinno ograniczać naturalnych ruchów w stawach stopy – obuwie nie musi być koniecznie nad kostkę ani też podeszwa nie musi być sztywną całością pozbawioną elastyczności, podeszwa w każdym przypadku powinna zginać się na linii palców, umożliwiając palcom udział w fazie odbicia, rozmiar obuwia dopasowany do długości stopy – wkładka fabryczna o 5-10mm większa od najdłuższego palca w większej stopie, zapięcie umożliwiające łatwą regulację wysokości podbicia – sznurowane lub na rzepy + zwracajmy uwagę na dokładne sznurowanie butów, noski na tyle szerokie, by umożliwić swobodne poruszanie palcami wewnątrz buta, wygodne, nie powodujące otarć i podrażnień. …czyli jakie buty będą dobrym wyborem? Powyższe wymagania w większości spełniają buty o kroju sportowym, „adidasy”. Marka nie jest tutaj najważniejsza – każdą parę butów najlepiej wziąć do ręki i sprawdzić grubość i elastyczność podeszwy. W okresie letnim najlepiej wybierać buty z cholewką z przewiewnego, siatkowego materiału, ostatecznie sandały z grubszą podeszwą, zakrytą piętą i otwartym przodem. Jakiego obuwia należy unikać – tenisówki, balerinki, japonki Trampki i tenisówki nie są najszczęśliwszym wyborem dla dzieci z wadami stóp, ponieważ ich trwałość jest zazwyczaj bardzo krótka. W przypadku balerinek, oprócz cienkiej podeszwy, wąski czubek powoduje ściśnięcie palców, co sprzyja powstawaniu deformacji palucha koślawego. Słabe trzymanie się buta na stopie (balerinki, japonki) wymusza nienaturalne odruchowe podkurczanie palców, co w dłuższym okresie czasu może powodować dysbalans napięć w obrębie mięśni stopy. Jak osiągnąć kompromis? 🙂 Obuwie do częstego chodzenia, biegania oraz na WF powinno być obuwiem sportowym typu „adidasy” o wyższym stopniu odporności na zużycie. Jeśli dziecko posiada nadwagę i cierpi na bolesność stóp, w butach można dodatkowo umieścić indywidualne wkładki ortopedyczne, W sytuacjach, w których dziecko więcej siedzi, niż chodzi, obuwie nie musi spełniać aż tak rygorystycznych wymagań, Jeśli nasze dziecko nie znosi adidasów, a kocha tenisówki lub bardziej eleganckie obuwie (bo tak nakazuje moda i koleżanki ;), regularnie sprawdzajmy stan obuwia – jeśli zauważymy jakiekolwiek zniekształcenia lub wgniecenia podeszwy, a jakość chodu pogarsza się, dziecko natychmiast powinno przestać nosić tę konkretną parę obuwia. Warto przeczytać: Stopa płasko-koślawa u dzieci – jak z niej wyrosnąć? Proste ćwiczenia stóp dla dzieci, Ćwiczenia wzmacniające mięśnie stóp, Wkładki ortopedyczne na płaskostopie podłużne i poprzeczne.Buty ortopedyczne na indywidualne zamówienie tworzone są zgodnie według ścisłych wskazań lekarskich, a następnie dopasowywane do indywidualnych potrzeb i preferencji pacjenta. Najczęściej stosowane przy skróceniu kończyny dolnej, haluksach oraz wszelkich deformacji stóp. Nasi technicy posiadają wieloletni staż w wykonywaniu
Przykłady ćwiczeń: Chodzenie na palcach Chodzenie na piętach z podkurczonymi palcami Chodzenie na krawędziach stóp z podkurczonymi palcami Chwytanie stopami w pozycji siedzącej drobnych przedmiotów (np. woreczek z grochem, kredki, małej piłki) i podawanie ich do przeciwnej rączki Malowanie stopami na kartce papieru prostych wzorów Ćwiczenia na płaskostopie obejmują głównie chodzenie boso po różnych powierzchniach – zarówno równych, jak i po trawie czy innych nierównościach, aby pobudzić mięśnie do pracy. Należy chodzić na palcach, piętach, bokach stóp itp. Od najmłodszych lat można także wprowadzać w formie zabawy ćwiczenia, aby zapobiec Chodzenie na palcach do 3. roku życia nie jest niepokojącym objawem, wręcz pomaga ukształtować dziecięcą stopę. U dzieci powyżej 3 lat może być objawem autyzmu, dziecięcego porażenia mózgowego bądź zaburzeń neurologicznych. Chodzenie na palcach do 3. roku życia nie jest niepokojącym objawem, wręcz pomaga ukształtować dziecięcą stopę. U dzieci powyżej 3 lat może być objawem autyzmu, dziecięcego porażenia mózgowego bądź zaburzeń neurologicznych. W początkowym etapie rozwoju, gdy dziecko uczy się chodzić, chodzenie na palcach jest nawet wskazane. Pomaga walczyć z płaskostopiem. W późniejszym wieku zbyt częste chodzenie na palcach obciąża mięśnie i stawy. Kasia gotuje z surówka z kapusty pekińskiej i rzodkiewki Chodzenie na palcach u dzieci do 3. roku życia Dla dzieci, które uczą się chodzić, chodzenie na palcach jest naturalne i nie powinno wzbudzać niepokoju. Poruszanie się na palcach ułatwia malcom zachowanie równowagi i reguluje napięcie mięśni odpowiedzialnych za prostowanie tułowia. Chodzenie na palcach u dzieci, które potrafią już chodzić, może być objawem choroby i wymaga konsultacji z lekarzem pediatrą, ortopedą lub neurologiem bądź z fizjoterapeutą. Chodzenie na palcach u dzieci od 3 lat U maluchów w 3. roku życia i później chodzenie na palcach może być oznaką: wrodzonego skrócenia ścięgna Achillesa – przeważnie udaje się to zdiagnozować już u dzieci młodszych, zaniku (dystrofii) mięśni – dziecko ma bardzo słabe napięcie mięśni, nie siada ani nie chodzi samodzielnie, nie ma odruchów głębokich (ścięgnowych), hipotonii (obniżonego napięcia mięśniowego) – nieprawidłowe napięcie mięśni może wymuszać na dziecku chodzenie na palcach, często występuje w połączeniu z dysplazją bioder (niestabilność, nieprawidłowy zakres ruchu bioder), niezintegrowanego odruchu pierwotnego – toniczny odruch błędnikowy (TOB) w wyproście pojawia się u dziecka przy porodzie i powinien zaniknąć od 7. tygodnia do 3. roku życia, polega na tym, że gdy dziecko rusza głową do tyłu, automatycznie prostuje ręce i nogi, uszkodzenia zmysłu kinestetycznego, czyli zmysłu orientacji ułożenia własnego ciała, nadwrażliwością podeszew stóp w odbieraniu bodźców – zbyt duża wrażliwość na dotyk sprawia, że dziecko chodzeniem na palcach minimalizuje powierzchnię odbierającą bodźce. Chodzenie na palcach u dzieci powyżej 3. roku życia często jest objawem dziecięcego porażenia mózgowego oraz autyzmu. Chodzenie na palcach u dorosłych U dorosłych chodzenie na palcach zwykle jest idiopatyczne, czyli jego przyczyna jest nieznana. Na palcach chodzą też osoby dorosłe ze spektrum autyzmu. Autyzm może mieć łagodną postać, ale chodzenie na palcach jest bardzo częstym objawem i pojawia się niezależnie od stopnia zaawansowania choroby i wieku chorego. Przyczyną chodzenia na palcach u dorosłych może być też zapalenie nerwu kulszowego. Chory przemiesza się w taki sposób, by nie czuć bólu związanego ze stanem zapalnym (tzw. chód antalgiczny). U młodych dorosłych chodzenie na palcach niekiedy jest skutkiem dystrofii mięśniowej Beckera. Osoba chora na ten rodzaj zaniku mięśni porusza się niepewnym krokiem, na palcach bądź z wysuniętym do przodu brzuchem. Twój maluch ma płaskostopie? Poznaj najlepsze ćwiczenia na płaskostopie u dzieci. Niepokoi Cię stan stóp dziecka? Zobacz, do kiedy może występować płaskostopie fizjologiczne u dzieci. Problemy z płaskostopiem u malucha? Sprawdź, dlaczego warto kupić wkładki ortopedyczne na płaskostopie. Chodzenie na palcach to naturalny etap nauki chodzenia. W jakich sytuacjach należy zgłosić się z dzieckiem do specjalisty?Czy zdarzyło Ci się doświadczyć uciążliwego miejscowego bólu na pięcie, palcach nóg lub podbiciu stopy? Może to oznaczać, że przyczyną tego bólu są modzele inaczej nazywane nagniotkami. Wyglądają nieestetycznie i utrudniają codziennie funkcjonowanie. Zaskakują w najmniej oczekiwanych momentach. Dowiedz się, jak rozpoznać modzele, jakie są przyczyny ich powstawania i jak można je wyleczyć. Czym są modzele – jak je rozpoznać? Modzele to odciski, które powstają na stopach i dłoniach. W początkowej fazie często nie powodują większego dyskomfortu, ale nieleczone, w przyszłości mogą doprowadzić do stanu zapalnego. Jeśli na naszej skórze zauważymy żółte lub szare wybrzuszenia możemy być niemal pewni, że mamy problem z modzelami. Skóra w tym miejscu jest zdecydowanie mniej wrażliwa na dotyk, jest twarda, a naskórek jest popękany. W przypadku modzeli na stopach, najczęściej tworzą się one pod dużym palcem oraz na pięcie. Niektóre nagniotki mogą sprawiać dolegliwości nawet we wczesnym stadium. Objawia się to piekącym bólem podczas ucisku na stopę. Potrafi trwać tak długo, dopóki nie zmienimy lub nie ściągniemy butów. Przyczyny powstawania modzeli Modzele powstają głównie przez długotrwały nacisk lub tarcie na powierzchnię skóry. Najczęściej tworzą się przez noszenie za ciasnego lub za luźnego obuwia. Za ciasne obuwie powoduje ucisk na niektóre partie stóp, a za duże buty powodują ocieranie stóp. Równie często powodem jest częste chodzenie w butach na wysokim obcasie. Powoduje to ucisk na przednią część stopy. Zlekceważenie pierwszych oznak powstałych modzeli, może doprowadzić do tego, że w przyszłości nie będziemy w stanie włożyć już wysokich butów. Przyczyną może być również chodzenie boso, ponieważ przez brak jakiejkolwiek ochrony, nacisk na stopę jest zdecydowanie większy. Podobnie wygląda to, gdy chodzimy w butach o bardzo cienkiej podeszwie. Jak zapobiegać modzelom? Sprawdź swoje obuwie. Pamiętaj, że powinno być ono wygodne. Zwróć uwagę na to, czy nie jest za duże lub za małe. Ważne jest to, aby nie powodowały otarć, ani ucisku. Unikniesz wtedy powstawania zgrubień na stopie i nagniotków. Odstaw buty, które uciskają przednią część stopy, szczególnie buty na wysokim obcasie. Unikaj chodzenia bez obuwia i pamiętaj o tym, aby zakładać skarpetki. Staraj się kupować buty o grubszej podeszwie lub z dobrą amortyzacją – szczególnie jeśli dużo spacerujesz lub biegasz. Jeśli to możliwe, to staraj się nosić przy sobie wygodne obuwie, które w każdej chwili będzie dla Ciebie zbawieniem, a dodatkowo zminimalizuje możliwość powstania nagniotków na stopach. Nie próbuj samodzielnie wycinać modzeli! W ten sposób możemy tylko podrażnić miejsce pod odciskiem i doprowadzić do przecięcia skóry. Jeśli to zrobimy to doprowadzi to większego bólu i powstania infekcji. Pamiętajmy o nawilżaniu naszych stóp. Raz w tygodniu starajmy się moczyć stopy w gorącej wodzie, a następnie przy pomocy pumeksu usuwajmy stary naskórek i wygładzajmy modzele. Kremujmy stopy. Dzięki temu będą dobrze nawilżone przez długi czas. Pamiętajmy o tym, aby dbać o stopy cały rok, a nie tylko latem, kiedy to oglądają światło dzienne. Jeśli to możliwe, to unikajmy rajstop z grubymi szwami. Wzmacniają one tarcia w miejscach, w których powstają modzele. Leczenie modzeli – domowe sposoby i jak wygląda profesjonalna pomoc W przypadku zaawansowanych zmian w postaci modzeli, konieczna jest wizyta w gabinecie podologicznym. Usuwanie modzeli polega na wycięciu zrogowaciałej skóry, zdarza się, że musi ona być wycięta wraz ze skorygowaniem kości. Jej nieprawidłowe ustawienie może być przyczyną powstawania modzeli. Bardzo rzadko, ale jednak czasem leczenie nagniotków na palcach polega na przeprowadzeniu małego zabiegu chirurgicznego. Taka metodę stosuje się tylko wtedy, gdy pozostałe nie przyniosły oczekiwanego rezultatu. Poniżej przedstawiamy kilka prostych sposobów na leczenie modzeli w domowym zaciszu Stosowanie maści, kremów lub serum regeneracyjnego, które w składzie ma mocznik lub kwas salicylowy. Świetnym sposobem jest moczenie stóp w wodzie z mydłem. Po tym zabiegu poleca się wykonać peeling stóp. Skarpetki złuszczające – mają świetne właściwości, ponieważ są wypełnione substancjami, które usuwają nadmiar zrogowaciałego i martwego naskórka. Oprócz tego nawilżają i zmiękczają skórę. Najczęściej zadawane pytania na temat modzeli Czy modzele bolą? Nagniotki w początkowym stadium nie przysparzają większych problemów ani bólu. Jednak gdy sprawę zaniedbamy, może to doprowadzić do stanu zapalnego, co może prowadzić do bólu stóp i dyskomfortu podczas chodzenia. Czy modzele odrastają? Gdy zaufamy doświadczonemu podologowi i zdecydujemy się na zabieg, nagniotki nie powinny odrastać. Specjalista po zabiegu udziela złożonej odpowiedzi jak dbać o stopy i jakich preparatów używać. Doradzi również jakie obuwie wybierać i na co zwracać na przyszłość uwagę. Czy modzele są zaraźliwe? Nagniotki nie są skutkiem działania wirusa czy grzybów, powstają przez nacisk lub tarcie, tak więc nie są zaraźliwe. co powoduje modzele Powstają one zazwyczaj przez tarcie lub bardzo długi ucisk. Przyczynia się do tego zły rozmiar obuwia, a także rodzaj, np. szpilki. Do innych przyczyn można zaliczyć: Noszenie butów bez skarpetek Zaburzenia chodu (np. płaskostopie poprzeczne) Nieleczenie reumatoidalnego zapalenia stawów Zaburzenie struktury kostnej
XLjAK. 142 81 239 252 244 411 482 496 42